یک وقت انسان فکر می کند شوهرداری یعنی اینکه انسان در خانه و آشپزخانه غذا درست کند و اتاق را تر و تمیز کند و پتو ها را پهن کند و مثل قدیمی ها تشکچه را بگذارد که آقازاده یا از دکان بیاید .شوهرداری که فقط این نیست .شما ببینید شوهرداری فاطمه زهرا ( سلام الله علیها) چگونه بوده است.در طول ده سالی که پیامبر در مدینه بودند حدود نه سالش حضرت زهرا و امیر مؤمنین با هم دیگر زن و شوهر بودند در این نه سال جنگ های کوچک و بزرگی ذکر کرده اند - حدود شصت جنگ اتفاق افتاده - در اعلب آنها امیرالمؤمنین بوده است. او خانمی است که در خانه نشسته شوهرش مرتب در حال جنگ است. و اگر در جبهه نماند جبهه ها لنگ است انقدر جبهه ها وابسطه به او است.از لحاظ زندگی هم وضع رو به راهی ندارند ، همان چیزهایی که شنیده ایم « و یُطعِمون الطعام علی حبه مسکیناً و یتیماً و اسیراً انما نطعمکم لوجه الل ه » یعنی حقیقتا زندگی حقیرانه محض داشتند ؛ در حالی که دختر رهبری هم هست ؛یک نوع احساس مسؤلیت هم میکند .انسان چقدر روحیه ی قوی می خواهد داشته باشد ، تا بتواند این شوهر را تجهیز کند؛دل او را وسوسخ ی اهل و عیال و گرفتاری های زندگی خالی کند ، به او دلگرمی بدهد،بچه ها را به خوبی تربیت کند . امام حسن و امام حسین (علیهما
السلام) امام بودند وطینت امامت داشتند زینب(سلام الله علیها) که امام نبود فاطمه زهرا(سلام الله علیها) در همین
مدت نه سال تربیت کرده بود. بعد از پیامبر هم که ایشان مدت زیادی زنده نماندند.این طور خانه داری ،این طور شوهرداری و این طور کدبانویی کردند .و این طور محور زندگی ها ماندگار در تاریخ قرار گرفتند. آیا این ها نمی تواند برای یک دختر جوان ، یک خانم خانه دار یا مشرف به خانه داری الگو باشد.
نظرات شما عزیزان: